jueves, 11 de febrero de 2010

Cap a Barna




















De nuevo cojo el AVE dirección Barcelona. Hará casi un año desde la última vez. Y casi 30 desde la primera vez que pisé tierras catalanas en las colonias infantiles de Hermandades del Trabajo en La Pineda-Salou (Tarragona) primero de niño después como monitor en una de las épocas más bonitas y mágicas. Luego paréntesis, letargo, hasta que retorné a Barcelona hará ocho años y desde entonces no falto a mi cita anual. Inmersión en un paisaje y un clima que siempre hice mío, en unas gentes que me acogieron en una lengua y una cultura que ya he incorporado y en una experiencia que conecta con lo más intimo y personal y con mi propia historia vital.


A raíz de mi aprendizaje del catalán escribí hace un par de años este poema donde mezclo los dos idiomas como homenaje sincero a Barcelona y en particular y a Catalunya en general porque "Me gusta subir de tanto en tanto a Barna"



M´agrada pujar a de tant en tant a Barna

Fa molts anys que vaig anar per primera vegada a Cataluña
Y en mi primera juventud recién estrenada
En estius de sol
Respiré olor a mar, probé cuerpos de sal
Y un paisaje mediterráneo que aún me llama.

Quien me iba a decir que tornaria a Barcelona
Que anaba a estimar tant aquesta llengua germana
Que anaba a escoltar tanta musica
Dels sau, dels Gossos, dels Pets de Sopa de Cabra
De Lidia Pujol, de Serrat, de LLuis LLac de pep Sala.

Tinc la sort de pasetjar del Puerto a las Ramblas
Del Clot a Sagrada Familia, de Universitat a Gracia
Y respiro feliz, no tiene apenas importancia
Me siento sobre todo de aquí, de mi Madrid
Pero también un poco de allá
y se me ensancha el alma

Avui, aquesta nit nomès vull dir que
M´agrada pujar de tant en tant a Barna










2 comentarios:

  1. Si eres de los de las colonias, estamos en Facebook, búscanos.

    ResponderEliminar
  2. leí tarde este comentario ¿quién eres de colonias? Claro que lo soy

    ResponderEliminar